تراژدی جدید ایرانیان در مالزی

سوار تاکسی در کی.ال که شدم، راننده شروع کرد به چپ چپ نگاه کردن. از اونجا که ریخت و قیافه ما ایرانیها تابلو هست و با توجه به پیش زمینه قبلی در مورد گندی که یه مشت قاچاقچی منفعت طلب به حیثیت ما ایرونیها در مالزی زدن حدسی زدم که متاسفانه درست از آب در اومد. کمی بعد پرسید کجایی هستی؟ و تا  گفتم ایران،سگرمه هاش تو هم رفت و با اخم  به پیشواز بحثی رفت که همیشه از اون می ترسیدم. مستقیم و بی محابا شروع کرد به سخت ترین انتقادهای ممکن از ایرانیها: چرا کشور مارو به لجن کشیدید شما ایرونیها؟ هر روز خبر میخونیم که کلی مواد مخدر از ایرانیها گرفتن . از جون کشورمون چی می خواین؟ چرا فقط به مالزی گیر دادن ایرانیها و میخوان جوونای ماهارو بدبخت کنند؟!

تو اون شرایط عصبانیت راننده تاکسی ،محترمانه ازش خواستم که اجازه صحبت به من هم بده. از یه طرف مونده بودم چی بگم خشمش رو کم کنم و از طرف دیگه اینکه حیثیت کشورم رو بیش از این خراب شده نبینم. با گفتن این جمله که جناب شما حق دارید این رو بگید ولی همه جا خوب و بد داره کمی آروم شد. لب به سخن گشود با لحنی آرامتر که بله درست میگی ولی خوب چرا ایرانیها گیر به مالزی دادن واسه این کارها؟ این کارها ارزش ایرانیها رو در اینجا پایینتر میاره.  مجبور شدم کمی شرایط ایران رو براش توضیح بدم و از حکومتی براش تعریف کنم که هم و غمش رو بیشتر سر موی بیرون دخترها و تیپ پسرها گذاشته تا مبارزه با این قاچاقچی های بدنام وطنی. از حکومتی براش بگم که ترجیح میده روزنامه ای رو ببنده که حرف حق علیرغم میل دولت میزنه تا دفاع از حیثیت و شرف ایرانیها. از حکومتی بگم که با وجود این همه ثروت خدادادی در کشور،مردمش فقیرن.از حکومتی بگم که برای بقای خودش فقط به دلیل بقای خودش  حاضره مردم کشورش رو به آسونی در خیابان ضرب و شتم کنه و بکشه و شماره اعلام کنه که مردم زنگ بزنن و معترضان رو معرفی کنند بجای اینکه  بیاد همین سوداگران رو که تعدادشونم کم نیست در خیابان دستگیر کنه و مردم رو تشویق کنه که این سوداگران مرگ رو  لو بدند.از حکومتی بگم که سفارتش حتی به فکر اعلام موضع کردن علیه این قاچاقچیهای دستگیر شده نیست و فکر صادر کردن انقلابش که مردم رو به روز سیاه نشوند به کشورهای دیگست.و الحق هم که این انقلاب در حدی به مالزی صادر شده و اثرات سوئش داره  دوباره به ما هم میرسه. انقلابی که اگر بیش از این به مالزی صادر بشه و شاید ما ایرانیها رو بد نام تر کنه ولی خوب چهرش رو برای مردم اینجا بیشتر روشن کنه. راننده سکوت کرد. نمی دونم شاید به انقلاب ما میاندیشید که چه ها در موردش شنیده یا اینکه همه ایرانیها قاچاقچی نیستن یا شایدم از کرده خودش پشیمون بود. به مقصد رسیده بودم با سری گیج.ده رینگت کرایه بیشتر بهش دادم و با لبخند بهش دوباره گفتم همه جا خوب و بد داره. لبخندی از ته دل زد و گفت میدونم همه جا خوب و بد داره. کمی عصبی بودم. نمی دونم اون ده رینگتیه اثر کرد یا حرفام ولی خوشحال بودم که اگر یه ایرانیه دیگه ای رو سوار کنه باهاش اینجوری بر خورد نمیکنه....

پی نوشت ۱: از انجمن ایرانیهای دانشگاههای مالزی تقاضا دارم جلسه ای با حضور ایرانیان دانشگاه برگزار کنند در محکومیت این سوداگران مواد مخدر تا وجهه ما بیش از این در مالزی خراب نشه.

پی نوشت ۲: برای رسیدن به هر پیروزی صبر و بصیرت و امید لازم است. جنبش اعتراضی مردم برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی، ۲۲ بهمن حکومتی رو از دید مطبوعات خارجی به بدترین چالشها کشید.۲۲ بهمن دیگه باعث مشروعیت حکومت در دید خارجیها نیست هر چند که با تبلیغات فراوان بتوانند مردمی رو برای مدتی بفریبند.

پی نوشت ۳: جنبش سبز به اقصائ  نقاط ایران و انواع تفکرها داره شیفت پیدا می کنه.هر کی یه قدم جلوتر اومده. دوستی که حتی از این صحبتها می ترسید اینک خودش رو قاطی چنین بحث هایی می کنه. حرکت هر چند تدریجی آگاهی رو به سوی همه میبینم.بدون شک پیروزیم.

پی نوشت ۴: از نظرات همه دوستان ممنونم و سر فرصت پاسخ میدم.

پی نوشت ۵: هیچ نظری در وبلاگ من حذف نمیشه حتی اگر بدترین فحشها باشه.کم کم  فحاشین هم یاد می گیرند که این گونه صحبت کردن خوب نیست.