شب در روز بدون حضور خانم کسوف!

با خوندن خبری در یکی از سایت ها یاد خاطره ای افتادم که برای خود من پیش اومده بود.در دوران دانشجویی که  در یزد بودم یه روز حدودای بعدازظهر رفته بودم حمام و البته حمام خونمون نور گیر نداشت و  با چراغ روشنی می گرفت. در حال دوش گرفتن بودم که ناگهان برق ها رفت.  سر مثلا کار ژانگول کردن در حمام رو باز نکردم تا تاریکیه حمام جذابیت خاصی برام داشته باشه. زیر دوش یه دفعه سر و صدای در خونمون رو شنیدم که به شدت زده میشد.در حموم رو که باز کردم تاریکی همه جا رو گرفته بود. من که می دونستم حدودای ساعت سه رفته بودم زیر دوش و مدت استحمامم بیشتر از یه ربع طول نکشیده بود از این تاریکی هوا تو اون ساعت  شدیدا تعجب کردم.آمار هم داشتم که کسوفی در کار نبوده  که اگه اونجور می بود من اصلا حمام نمی بودم. خلاصه شدت در زدنها و این تاریکی کمی وحشت زده کرده بود من رو. سریع شمعی روشن کردم و  حولم رو تنم کردم طرف در رفتم . صدای دوستم رو  شنیدم که می گفت: کورش کمک...کمک... بعد اینکه در رو باز کردم و با شمع تاریکیه کوچه رو می دیدم وهنوز هنگ بودم توجهم به موهای دوستم رفت که قبلا مشکی بود و الان بور شده بود.در رو که بستم زیر نور شمع راهرو پر از شن شده بود. بله طوفان شن دوستم رو بور کرده بود و البته او از من به عنوان منجیه خودش نام می برد و اصلا به این قضیه توجه نداشت.مثلا او رو از خفگی نجات داده بودم که احتمال زیاد ناشی از ترسش بود! اون روز یکی از عجیب ترین وقایع طبیعیه زندگیم رو تجربه کردم. تاریکی وسط روزی که نه از کسوف بلکه از طوفان شن ناشی میشد.خوب ترسیده بودم...

منبع عکس