طنین سه گدار در شبی از شبهای کی.ال

.

.

.

.

.

.

برای شنیدن صدای ساز بیژن مرتضوی از نزدیک لحظه شماری می کردم که چند روز قبل خوشبختانه رقم خورد.ولی من در حد زیادی اطمینان دارم که اصلا شبی پر لذت برای بیژن نبود.این رو در حین ورود به سالن کنسرت میشد حدس زد.اول اینکه کنسرت گذار ها سالن رو عوض کرده بودن و سالنی افتضاح رو برای این کنسرت اختصاص داده بودن بر خلاف جایی که برای اجرای کنسرت رو بلیت ها نوشته شده بود.سالنی یکدست و هموار بدون شیب با صندلیهای رستورانی چیده شده در کنار هم نشون میداد که ارزش بیژن مرتضوی از طرف کنسرت گذار در حد خوانندگانی کاباره ای پایین انگاشته شده.ولی خوب اعجازی کرد این مرد بزرگ ویولن که این قضیه رو فراموش کرده بودیم ولی خوب جماعت ایرونیه... انقدر تیکه پروندن به بیژن که چند جا مجبور به واکنش شد.تیکه هایی که اکثر ماها در دبیرستان و راهنمایی بر سر معلمای بخت برگشته مینداختیم این سری از طرف آدم بزرگا! به بیژن انداخته میشد و شاید پوچیه نسل مارو هم نشون میداد که هیچی  و هیچکی براشون اهمیتی نداره حتی نوازنده ای که در کدک تیاتر  و سالونهای معروف دنیا کنسرتهای بسیار موفقی داشته در حد بزرگان موسیقی جهان.بگذریم! آخرش هم قهر کرد و رفت و برنامش رو زود تموم کرد ولی خوب آهنگهای زیبا و رقصهای ایرانی و لهستانیمون وسط کنسرت لذتی داشت که با همه این نواقص شبی خاطره انگیز رو برامون ساخت. نگذریم از دختری که حتی با آهنگ غمگین وآروم بیژن قر از کمرش نیفتاد! و یا دختر دیگه ای که لقب ویبره گرفت چرا که در هنگام رقصش ضرباتی ناک اوت کننده به دوستام وارد کرد و چون از جامعه سنگین وزن ها بود ضربه هاش تقریبا کاری بودن! گفتم چند تا حاشیه خاله زنک(یا به قول فمینیست ها عمو مردک هم بذارم!) این رو هم بگم که آهنگ سه گدار(فقط موزیک) پشت سر هم توسط بیژن خان اجرا شد و جدا که مستی رو به ما هدیه داد...

از ایـــــــنجا تا به بیرجند سه گداره
گدار اولش پر، پر از نقش و نگاره
گدار دومــی مـــــــخمل بــــــــپوشم
گدار ســـومش دی دی، دیــدار یاره

گل زردم، همه دردم ز جفایت شکوه نکردم
تو بیا تا دور تــــو گردم، آه
ای یــار جانی، یار جاودانی
دوبـــــاره برنمــــــی ‌گردد دور جـــــوانی

بـــــیا تا گــــــندم یـــــک خوشه باشیم
یکی شمع و یکی پر پر، پروانه باشیم
یکی موســــــی شــــــویم اندر مناجات
یکی جارو کش می می، مـیخانه باشیم

گل زردم، همه دردم ز جفایت شکوه نکردم
تو بیا تا دور تــــو گردم، آه
ای یــار جانی، یار جاودانی
دوبـــــاره برنمــــــی ‌گردد دور جـــــوانی

از ایـــــــنجا تا به بیرجند سه گداره
گدار اولش پر، پر از نقش و نگاره
گدار دومــی مـــــــخمل بــــــــپوشم
گدار ســـومش دی دی، دیــدار یاره

گل زردم، همه دردم ز جفایت شکوه نکردم
تو بیا تا دور تــــو گردم، آه
ای یــار جانی، یار جاودانی
دوبـــــاره برنمــــــی ‌گردد دور جـــــوانی
.
.
.