دوران غیر قابل توجیه من...

.

.

.

از خودم بدم اومده،شدید.اگر قرار باشه مثلا یه سختی یا فشار امتحان ها و درس بخواد مانع نوشتن من بشه که شدید بهش علاقمند هستم و این طور هم شد پس اگر بخوام یه روز جدا با زندگی درگیر بشم باید اون رو ببوسم بذارم کنار.دوره سخت امتحان ها تموم شد و حاشیه های زیادی برام داشت و درسهای زیادی.که ازین به بعد تو پستهای کوتاهی میذارمش.ولی حداقل اینکه این دوران ننوشتن برای خودم شاید از بقیه پستهام حرف بیشتری برای گفتن داشته باشه و در گیر شدن شدن در تلخ و شیرینی ها باشه و به شک به بعضی از اعتقاد هام ختم شد.دیدن اتفاقاتی که به هیچ عنوان توجیهی براش نداشتم و ندارم باعث شد راحت نتونم نیمه پر لیوان رو ببینم و رو همین حساب بد در دوران شک و تردید غوطه ورم.هنوز در شک (با ضمه!) و شک (با فتحه! )هستم .شاید کم کم خودم رو پیدا کنم که واقعا در شک نتوان زیست...

پی نوشت: از همه عزیزایی که اومدن به وب یا نظر دادن واقعا ممنونم .