بوی هجرت می آید،خسرو خداحافظ

سر تاسر بغضم امروز.منی که آرامبخش و دیازپامم شعرای سهراب بود با صدای خسرو خوبان...اشک هست که بر روی کیبورد میچکه و مانع نوشتن میشه.با اون که از مهمونی خداحافظی دو تا از دوستام که برای خوشبختی بیشتر به ینگه دنیا میرن اومدم سوییتم  ولی تا رسیدم تقریبا بغض ترکید.اغراق نیست بگم صدای خسرو شکیبایی باعث علاقه بیشتر من به سهراب شد.طنینی که شعرهای فرابشری سهراب رو به زیباترین شکل ممکن به خوردم داد...آه چه درونم تنهاست...صدایی که در تمام حالتهای زندگیم به من آرامش داد و میده و خواهد داد.نمی خوام از بازیهای قشنگش بگم.اخرین فیلم ایرانی که دیدم اخرین فیلم خسرو فقید بود،اتوبوس شب و مثل همیشه بازی خدای خسرو.  شکیبایی عزیز امروز واقعا نوبت تو بود که صدا کنی سهراب را که: سهراب کفشهایم کو؟