نیمه پر لیوان

         

بازی هستی،مارو انداخت مالزی(و انصافا هم عجب جایی انداخت!) تا نیمه پر لیوان رو به بهترین شکل ممکن ببینم.توی هر بدیی که پیش میاد اگر بتونین قسمت خوب قضیه رو تو اون اعصاب خوردی کشف کنین که بردین و به قول معروف نونتون تو روغنه! چون از رسیدن خوبی که همیشه شاد هستین.(البته اگر عنصر مهم پرودگار رو تو کاراتون واقعا مد نظر داشته باشین.)تو اون روزای سخت ارمنستان ،اگر هم چین روزی رو با چشم می دیدم،سختی اونجا برام نوشدارو می شد!من باید برای رسیدن به مالزی از سد ارمنستان عبور می کردم.هدیه ایروان به من حداقل چند تا چیز بود که یه دنیا میارزید:

۱)تجربه زندگی در خارج از کشور و حل مشکلات مربوطه

۲)وبلاگ نویسی

۳)مالزی!

۴)پیدا کردن دوستان خوب

...

من کلا ادمی هستم که هر جا برم،قدرت وفق پذیریم زیاده و سعی  می کنم به هر طریق ممکن خوش باشم(حداقل اینکه از جو محیط لذت ببرم) ولی انقدر چیزای خوب اینجا(اسکودای)هست که جو ارمنستان جلوش جهنمه! که به مرور زمان تو پست هام میارمشون.   

از پروازم وحاشیه هاش گرفته تا گردش چند ساعته در فرودگاه دوبی و ایرانیهای مقیم استرالیا تا فرودگاه کی.ال و اقامت سه روزم تو هتل باحاشیه هاش تا سفر به اسکودای و شب اول اینجا و  خاطره رفتن به استادیوم تا رستوران عربی و...

  بدرود