نمک هایی بر روی یک زخم عمیق

تجربه وحشتناکی بود دیشب. در رستورانی خارج دانشگاه با دوستان جمع شده بودیم برای تماشای بازی همیشه حیثیتیمون.بازی که حتی اسمش رعشه میندازه  در بدن حداقل در من. درست پشت سرمون جماعتی از اعراب گرد امده بودند. البته همه عربستانی نبودند.گل شجاعی ما رو به آسمون ها پرت کرد در مقابل اونها و جماعت مالاییی که موقعی که بازی لیگ انگلیس هست برای هر گل ،چه حریف و چه خودی بالا پایین میپرند!در این بین پخش تصاویر رهبران و رییس جمهور ایران بی ربط ترین تصاویری بودند که فقط حاکی از دیکتاتوری بودن کشورمان داشتند که هر کشوری عکسی در صدر بود مطمئن باشید دیکتاتوری صدرنشین هست.والبته حربه تبلیغاتی محمود قدم خیر که بی اثر ماند.تصاویری که با غرولند دوستان همراه بود .بگذریم که با این پیش درامد به گل اول عربستان که رسیدیم همه یخ کردیم ولی صدایی از اعراب بلند نشد.بعد گل دوم سر و صدایی را انداختند عربها از شادی که جدا برای ما له کننده بود. من زودتر رستوران رو ترک کردم.جالب بود که دیگه بعد گل تصاویر سرکردگان نشان داده نمیشده و گویی این روش عصر حجری میتونه بر محبوبیت اونها اثر داشته باشه که زهی خیال باطل.خلاصه دیشب زخم عمیقی در بدن ما پیدا شد و نمکی که بر روی اون هنوز هم که هنوزه موندگار هست...